Θέτουν οι κύριοι Πολιτικοί, Πολιτευτές,
Πολιτικάντηδες, Βουλευτές και Υπουργοί, Δήμαρχοι και Αντιδήμαρχοι, Περιφερειάρχες
και Αντιπεριφερειαρχες, πρόεδροι και αντιπρόεδροι επιχειρήσεων .....τελειώνοντας
πρώτα τους ηλικιωμένους, οι οποίοι στην πλειονότητα τους τίθενται εκτός προγράμματος
από τις άσχετες με κοινωνικούς σκοπούς προϋποθέσεις που επιβάλλει η Ευρωπαϊκή Ένωση
προκειμένου να συνεχίσει να χρηματοδοτεί, τις όποιες και επιδοκιμάζουν όλοι οι παραπάνω
και ισοπεδώνοντας εδω και έναν χρόνο τους εργαζόμενους οδηγώντας τους σε εξαθλίωση, σε καθημερινή ζητιανιά, σε ψυχικό κλονισμό.
Και όλα αυτά γιατί δεν τους καίγεται
καρφί. Δεν καίγεται καρφί ούτε σε αυτούς που είναι τώρα στην εξουσία αλλά ούτε
σε αυτούς που ήταν στην εξουσία στο μακρινό αλλά και κοντινό παρελθόν. Γιατί αν
τους ενδιέφερε πραγματικά το κομμάτι της κοινωνικής πολιτικής, η κοινωνική πρόνοια,
η τρίτη ηλικία και τα άτομα με αναπηρία, θέματα που πάντοτε προεκλογικά αποτελούν
«προτεραιότητα» των εκαστοτε υποψηφίων, το πλέον δεκαετίας χρηματοδοτούμενο από
την Ευρώπη «Πρόγραμμα Βοήθεια στο Σπίτι» σήμερα θα αποτελούσε μια αξιοζήλευτη, επιστημονικά
επανδρωμένη κοινωνική υπηρεσία των Δήμων που θα συμμετείχε τα μαλα στην κοινωνική
ευημερία αυτού του τόπου.
Αντ' αυτού, υπερήλικες είναι
υποχρεωμένοι να υπογράφουν αιτήσεις, έντυπα, καταστάσεις, να ψάχνουν 2 και 3 φορές
για εκκαθαριστικά σημειώματα και γενικά να μπαίνουν σε μια κατάσταση ανησυχίας ότι
μάλλον θα απορριφτούν από το πρόγραμμα Βοήθεια στο Σπίτι, αντιμετωπίζοντας ακόμη
μια φορά την αναλγησία του υποτιθέμενου κράτους πρόνοιας.
Από την άλλη πλευρά, οι εργαζόμενοι,
οι ουσιαστικοί λειτουργοί του προγράμματος , υποχρεώνονται να δουλεύουν με τεράστια
λειτουργικά προβλήματα (έλλειψη καυσίμων, φαρμακευτικού εξοπλισμού, αναλώσιμων)
αφήνοντας τους ηλικιωμένους να περιμένουν για 15 και 20 ημέρες χωρίς υπηρεσίες,
και μένοντας οι ίδιοι 10 και 12 μήνες απλήρωτοι αντιμετωπίζοντας τεράστια καθημερινά
προβλήματα επιβίωσης οι ίδιοι και οι οικογένειες τους.
Από τα πρώτα κιόλας σημάδια
της κρίσης οι επισκέψεις και οι οχλήσεις των εργαζομένων στους ανωτέρους τους ,
ήτοι δημοτικές επιχειρήσεις, Δήμαρχο, Βουλευτή, αντιπολίτευση ήταν συνεχείς. Η
αντιμετώπιση δυστυχώς ήταν μια και κοινή από όλους. Ο πρόεδρος της Δημοτικής Επιχείρησης
πετούσε το μπαλάκι στον άλλο πρόεδρο της νέας συγχωνευμένης επιχείρησης, ο Δήμαρχος
στο Βουλευτή, ο Βουλευτής ανακοίνωνε ημερομηνίες υποτιθέμενης καταβολής των δεδουλευμένων
και πίσω από την αρχή.....
«Η υπομονή όμως έχει και τα όρια
της και τώρα πια έχει εξαντληθεί, οι αρμόδιοι - αναρμόδιοι ας αναλάβουν τις ευθύνες
τους».
Εργαζόμενοι των Προγραμμάτων
ΒΟΗΘΕΙΑ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου