ΓΑΜΩ ΤΗΝ ΚΑΤΑΔΙΚΗ ΜΟΥ !!!

Θέλω να κατουρήσω αλλά κάθομαι μπροστά στον υπολογιστή και γράφω. Tραγικό; Μπορεί. Αλλά τι να κάνουμε, έτσι είναι η ζωή. Σκέτη καταπίεση. Κάθε μέρα, όοοολη μέρα πιεζόμαστε για να κάνουμε πράγματα πού είτε δεν θέλουμε να κάνουμε, είτε δε σκοπεύαμε να κάνουμε, είτε αν είχαμε τη δυνατότητα να επιλέξουμε αν θα τα κάναμε, θα επιλέγαμε να μην τα κάναμε. Και οοοολη αυτή η πίεση που ασκούμαι σε μας και σε άλλους στο τέλος στρέφεται εναντίον μας. Κι αυτό γιατί ως γνωστών το σύμπαν συνωμοτεί εναντίον μας.
Και μετά ξεσπάμε….
Ποιος χέστηκε αν ο Αρχων του τόπου είναι ΑΠΑΤΕΩΝΑΣ;

Εγώ έχω άλλα στο κεφάλι μου τώρα…
Απελευθέρωση, βέβαια, εδώ βρίσκεται και το μελανό σημείο της υπόθεσης διότι αν απελευθερωθούμε όλοι από όσα μας δεσμεύουν ταυτόχρονα, τότε κάτι θα καταρρεύσει και δεν θέλω να σκέφτομαι τι. Εδώ ίσως ταιριάζει η φράση: «Όπως έστρωσες θα κοιμηθείς».
Φεύγω τώρα για να μην κατουρηθώ πάνω μου... Ά και ναι δεν έχουμε άλλη επιλογή.

Αναγνώστης φανατικός σας!!!