ΤΟ 1848 ΠΕΙΝΑ ΜΑΣΤΙΖΕ ΤΗΝ ΙΘΑΚΗ

Η Κατερίνη Παΐζη κι ο Λαέρτης Βεντούρας απτό Βαθύ Ιθάκης αφηγήθηκαν το 1848 πείνα μάστιζε την Ιθάκη.  Άλεθαν κούτσουπα όπως όλα τα στερνά δύσκολα χρόνια σώθηκαν πια κι αυτά. Μάζευαν ότι έβρισκαν όσπρια, καρπούς, κουκιά ότι κατάλληλο να φτιάξουν υποκατάστατο του ψωμιού, να πάψη η πείνα τους. Τότε χωρίς να αναμένεται, φάνηκε στην Ιθάκη ένα σκάφος από Γαλαξίδι φορτωμένο όλο με αραβόσιτο. Περίπτωση που μύριζε ότι θα κάνουν τις χρυσές «δουλειές» οι μεσάζοντες.

Ο Παπουλάκης με το αναμφισβήτητο κυρός του πρωτοστάτησε, εμφανίστηκε σα μόνος αγοραστής όλης της ποσότητος προθυμοποιήθηκε ν πληρώσει όλο μόνο αυτός, αλλά μισά της ζητούμενης τιμής. Όταν συνάντησε την αντίσταση, για τη τιμή είπε το παίρνει για να το μοιράσει στο λαό. Είναι ο γιος ο πρώτος του γνωστού καραβοκύρη. Η εκτός κάθε κοινής λογικής πράξη του Πατρικίου που λεγόταν, από Άγγελος σε Γέροντας Ιωακείμ ξένισε. Σκοπός του ήταν να εμποδίσει την ορμή των εμπόρων να εκμεταλλευτούν άγρια το λαό. Φέρνει ο καθένας το σκεύος του για να μοιράζει αραβόσιτο δωρεά!

Τελείωσε η διανομή σε μια βδομάδα, Καπετάνιος ζήτησε τα χρήματά αλλά ό Παπουλάκης δεν τάχε συγκεντρώσει από τους ντόπιους πλουτοκράτες. Τον κατάγγειλε αμέσως στην Αγγλική αστυνομία που τον επέπληξε σκληρά, με αυστηρά κριτήρια θεωρώντας την ενέργειά του σαν τεράστια απάτη. Με το ύψος και την αποφασιστικότητα, που έδινε το κατόρθωμα να δώσει ψωμί στους πάμφτωχους Ιθακήσιους αλλά με μιας ταπείνωση αφοπλιστική, ο Γέροντας ζήτησε «μια μικρή προθεσμία» οποία με τα πολλά του δόθηκε. Έστειλε όλα τα χρήματα που συμφώνησε δείχνοντας έτσι στους πατριώτες του τι κάνει σαν έντιμος κ φιλαλήθης άνθρωπός.