ΤΟΥΡΙΣΜΟΣ ΜΕΤ’ ΕΜΠΟΔΙΩΝ

Υπάρχει καμιά αμφιβολία ότι ο ποιοτικός τουρισμός αποτελεί κυρίαρχο στήριγμα της πάσχουσας ελληνικής οικονομίας; Υπάρχουν περιοχές στην πατρίδα μας, όπου αυτή καθαυτή η φύση τους δεν επιτρέπει άλλους τρόπους οικονομικής ανάπτυξης. Είμαι μόνιμος κάτοικος ενός μικρού νησιού, του οποίου οι κάτοικοι υπήρξαν για χιλιάδες χρόνια ναυτικοί και μετανάστες, λόγω της εξαιρετικά περιορισμένης έκτασης γόνιμου εδάφους. Τα τελευταία χρόνια, η αύξηση της τουριστικής κίνησης στο νησί, έχει προσφέρει σε πολλούς από τους μόνιμους κατοίκους, τον «επιούσιο άρτο», αλλά σε μερικούς ακόμα και παντεσπάνι.

Μ’ άλλα λόγια, αν θέλουμε το καλό της πατρίδας μας, που σημαίνει και το καλό το δικό μας, πρέπει να φροντίζουμε τον τουρισμό στον τόπο μας «ως κόρη οφθαλμού».

Αν ζητάς ποιοτικό τουρισμό, δηλαδή ανθρώπους με κάποια καλλιέργεια, που σέβονται τον πολιτισμό και το περιβάλλον του τόπου που επισκέπτονται, πρέπει να προσφέρεις καλής ποιότητας τουριστικά προϊόντα (δεν μου πολυαρέσει αυτός ο όρος, αλλά τι να κάνουμε, επικράτησε).

Για παράδειγμα: Τα τελευταία χρόνια υπάρχει μια αύξηση στις αναπτυγμένες χώρες θιασωτών του περιπατητικού τουρισμού. Πρόκειται για ανθρώπους που τους αρέσει να συνδυάζουν την άσκηση που προσφέρει το περπάτημα με την αισθητική απόλαυση που προσφέρει η εναλλαγή ωραίων τοπίων στο διάστημα της πορείας.

Προϋπόθεση για οργάνωση τέτοιου τουρισμού (προσφοράς αυτού του τουριστικού προϊόντος) είναι η ύπαρξη ενός δικτύου βατών μονοπατιών.

Στο νησί που διαμένω, άρχισε η συντήρηση (καθαρισμός και σηματοδότηση) του ήδη υπάρχοντος δικτύου των ορεινών μονοπατιών (μεσαιωνικών δρόμων), με πολύ καλά αποτελέσματα. Ο περιπατητικός τουρισμός αυξήθηκε και η τουριστική περίοδος διευρύνθηκε.

Μερικοί από τους αρμόδιους, αλλά όχι όλοι δυστυχώς, ανταποκρίθηκαν καλύπτοντας τα έξοδα για την συντήρηση των μονοπατιών. Οι τωρινοί αρμόδιοι δεν έχουν δείξει τον απαιτούμενο ενθουσιασμό. Γιατί άραγε; Ποια είναι τα συμφέροντα που θέλουν να μπλοκάρουν την τουριστική ανάπτυξη του νησιού;

Βιβλίο θα μπορούσε να γραφτεί για το πώς οι ενδιαφερόμενοι θα μπορούσαν να αυξήσουν τον ποιοτικό τουρισμό στον τόπο τους, καλυτερεύοντας τα τουριστικά προϊόντα. Το ότι έδωσα έμφαση στον περιπατητικό τουρισμό, οφείλεται στο ότι ξέρω το θέμα καλά, αφού τα τελευταία χρόνια αφιέρωσα πολλές μέρες εθελοντικής δουλειάς σ’ αυτόν τον τομέα.

Ένα άλλο βασικό προϊόν που μου έρχεται στο νου, είναι η καθαριότητα των ακτών που προορίζονται για κολύμβηση. Όντας ο ίδιος θαλασσολάγνος, δίνω τεράστια σημασία στην καθαριότητα της θάλασσας και των ακτών. Είμαι τυχερός που ένα νεαρό ζευγάρι, Έλληνες του εξωτερικού, έχουν στήσει μια μικρή επιχείρηση με ομπρέλες και ξαπλώστρες στη μικρή παραλία όπου κολυμπούσα από παιδί. Η καθαριότητα είναι άψογη και από χρόνο σε χρόνο καλυτερεύει και η συμπεριφορά των «Αθηναίων» τουριστών!

Το άλλο βασικό προϊόν που περνάει από την σκέψη μου, είναι το φαγητό. Η ελληνική κουζίνα, με τις μικρές παραλλαγές - σπεσιαλιτέ που προσφέρει τοπικά, είναι άριστη (όπως θα γνωρίζει και ο αναγνώστης, η μεσογειακή διατροφή έχει γίνει και της μόδας!). Μεγάλη προσοχή πρέπει να δίνεται στο να μην υπερτιμάται το φαγητό. Στο νου μου έρχεται το σκάνδαλο με τον εστιάτορα που εζήτησε από το Ρώσο πλουτοκράτη ένα υπέρογκο ποσό για μια ψαρούκλα. Αυτά τα πράγματα μαθαίνονται στο εξωτερικό και επηρεάζουν τον τουρισμό στη χώρα μας, αρνητικά.

Τελειώνω αυτό το άρθρο με μια αρνητική για τον τουρισμό κατάσταση, που δημιουργείται από οργανωτικές προχειρότητες. Πολλοί τουρίστες θεωρούν αυτές τις προχειρότητες προσβλητικές, ενδείξεις έλλειψης φροντίδας για τον τουρίστα. Τα ελάχιστα παραδείγματα που αναφέρω συνοδεύονται από φωτογραφίες.

Δεν επιτρέπεται να στέλνεις τον τουρίστα με επίσημες πινακίδες, μέσα στο μεσημέρι του Ιουλίου, ένα χιλιόμετρο πορεία, στην «Σπηλιά του Λοΐζου», που κατά τους αρχαιολόγους κατέρρευσε εδώ και 2.000 χρόνια περίπου. Προσπάθησα να προλάβω τον εκνευρισμό του τουρίστα με σημειώματα στα ελληνικά και αγγλικά κάτω από την πρώτη πινακίδα με πληροφορίες των αρχαιολόγων.

Ο τουρίστας μπορεί και να εκνευριστεί διαβάζοντας στα αγγλικά ότι εκεί που αγκυροβολούν οι βάρκες, «γεννιούνται» βάρκες!

Τα παιδάκια του τουρίστα θα προτιμούσαν να ανέβαιναν στο μόλο για μια δεύτερη βουτιά από τη μετάλλινη σκαλίτσα που έφτιαξε ο Γεράσιμος Κουβαράς, παρά με το παλιόσχοινο κινδυνεύοντας να σπάσουν κανένα κόκαλο η να πάθουν καμμιά ηλεκροπληξία.

Τώρα τελευταία στο νησί που διαμένω, οι «αρχές», εν ονόματι του νόμου, κήρυξαν πόλεμο στις τέντες, πολλές απ’ αυτές ωραιότατες κατασκευές, που σκιάζουν τους πελάτες πολύ αποτελεσματικά. Τις αντικαθιστούν με ομπρέλες! «Δουλειά δεν είχε ο διάολος …….. τα παιδιά του»! Γιατί δεν ρωτούν και τους τουρίστες καμιά φορά, πριν αυτά τα βλακόμετρα φτιάξουν τους νόμους τους;      

Το καλό είναι ότι αυτές οι «προχειρότητες» θα μπορούσαν να διορθωθούν πολύ εύκολα. Γιατί λοιπόν δεν διορθώνονται;

ΔΙΟΝΥΣΗΣ ΣΥΚΙΩΤΗΣ

Χημικός Περιβαλλοντολόγος