Ο ΜΙΚΡΟΚΟΣΜΟΣ ΤΟΥ LOLEK

Πίσω από το ψευδώνυμο Lolek βρίσκεται ο καθόλου καρτουνίστικος Γιάννης Αναγνωστάτος, ένας ηλεκτρολόγος μηχανικός που βαρέθηκε την corporate ρουτίνα της πολυεθνικής στην οποία εργαζόταν και αποφάσισε να αφιερωθεί εξ’ ολοκλήρου στην προετοιμασία του σόλο δίσκου του, του επόμενου λογικού βήματος μετά τη διάλυση του ντουέτου με το οποίο ήταν γνωστός στο indie crowd της πόλης, Bolek & Lolek. Οι Bolek & Lolek ήταν φυσική συνέχεια αρκετών εναλλαγών βάρδιας σε άλλα συγκροτήματα, όπως οι Mafia Maggots που σχημάτισε στα 18 του, και οι Touched. Οι Touched ήταν ένα punk τρίο στο οποίο ο Lolek έπαιζε drums και ο Aλέξανδρος Ηλιάκης έκανε τα φωνητικά. Όταν έμειναν οι δυο τους σχημάτισαν το δικό τους γκρουπ, με νονό τον Αλέξανδρο Βούλγαρη (The Boy). Βλέποντας τους δύο φίλους να είναι αχώριστοι, μια φορά τους σχολίασε αποκαλώντας τους «ο Μπόλεκ και ο Λόλεκ» (από τους γνωστούς Πολωνούς ήρωες) και δίνοντάς τους έτσι το όνομά τους. Όταν ήρθε η στιγμή να χωριστούν και αυτοί, με τον Αλέξανδρο Ηλιάκη να φεύγει για τη Ρωσία, ο Lolek έμεινε... alone.

Η πρώτη επαφή του Lolek με τη μουσική ξεκίνησε ως χάρη στους γονείς του που ήθελαν να μάθει ακορντεόν, το οποίο αναπόφευκτα παίζει σημαντικό ρόλο στο μουσικό χάρτη του “Alone”. Κι όμως μέχρι τότε (και μέχρι να εγκαταλείψει το ακορντεόν για να μάθει κιθάρα), δεν άκουγε μουσική. Την πρώτη φορά που άκουσε Nirvana τον άφησαν παγερά αδιάφορο και μόνο όταν τους έδωσε μια δεύτερη ευκαιρία, ως φοιτητής μεταπτυχιακού πλέον στο Λονδίνο, του άλλαξαν τη ζωή (όπως τείνει να κάνει το “Nevermind”).

Μεγαλωμένος στην Ιθάκη, και συγκεκριμένα στο ψαροχώρι Φρίκες, έχει ενσωματώσει το ρομαντικό στοιχείο της καταγωγής του στη μουσική του, παραπέμποντας σε βαλς και τοπικά πανηγύρια. Ο κατά κόσμον, Γιάννης Αναγνωστάτος- στο ντεμπούτο άλμπουμ του βολτάρει στα Βαλκάνια και στις παραδόσεις τις Κάτω Ιταλίας, στα μινόρε της επαρχίας και στην εσωτερική κατήφεια του Johnny Cash. Ακούστε το “Alone” μια αμιγώς ελληνική μουσική κατάθεση χωρίς ψυχαναγκασμούς από το διεθνές ρεπερτόριο των εκλεκτών. Με μια μελωδική ικανότητα αδιαμφισβήτητη και μια συναισθηματική γκάμα απλωμένη σε όσα μέρη φωλιάζει η μελαγχολία, το “Alone” ακούγεται συνήθως βράδια, αν τύχει να βρεθείτε σε κάποια από τις παραλιακές καφετέριες στις Φρίκες μάλιστα, μπορεί να το ακούσετε, να το σιγοτραγουδάει ο ίδιος σε διπλανή παρέα-προσπαθεί να ξεκουραστεί απ ότι μου έλεγε στο Πανηγύρι του Σταυρού που συναντηθήκαμε απο το "τρέξιμο" των συναυλιών από τη Κέρκυρα έως τη Ρόδο. Στα πρωινά οι ακροάσεις χάνουν τον άνισο αγώνα τους απέναντι στο φως.