ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΙΑΤΡΟΦΑΡΜΑΚΕΥΤΙΚΗ ΠΕΡΙΘΑΛΨΗ

Συχνά οι πελάτες του φαρμακείου μας ρωτούν πράγματα για την (βασανισμένη) ιατροφαρμακευτική περίθαλψη που η θολή και κατευθυνόμενη πληροφόρηση του ορυμαγδού των τηλεοπτικών καναλιών δεν τους επιτρέπει να κατανοήσουν. Θα προσπαθήσω στο παρόν άρθρο με συντομία, ελπίζω με σαφήνεια και αντικειμενικότητα, αλλά κυρίως χωρίς να «μασάω τα λόγια μου» να αναλύσω και να δώσω ευθείες απαντήσεις στα πιο συχνά από αυτά τα ερωτήματα.

Τι είναι επιτέλους αυτά τα «γενόσημα»; Καινούρια φάρμακα;

Δεν είναι καθόλου καινούρια. Γενόσημα υπήρχαν, υπάρχουν και θα συνεχίσουν να υπάρχουν στην Ελλάδα και σε κάθε άλλη χώρα. «Γενόσημο» (ως απόδοση της αγγλικής ορολογίας “generic”) είναι το φάρμακο- αντίγραφο κάποιου πρωτότυπου. Παράγει δηλαδή μια φαρμακευτική εταιρία ένα νέο φάρμακο (πρωτότυπο) και, όταν λήξει η πατέντα του (συνήθως μια δεκαετία), αποκτούν το δικαίωμα και οι άλλες εταιρίες να το κυκλοφορούν (φυσικά με άλλη εμπορική ονομασία). Τα φάρμακα που ελέγχονται από τους αρμόδιους φορείς (στην Ελλάδα ο ΕΟΦ) και παίρνουν τις αντίστοιχες εγκρίσεις κυκλοφορίας είναι σχεδόν πανομοιότυπα με τα πρωτότυπα. Το ότι είναι φθηνότερα δεν έχει να κάνει με την ποιότητα ή την αποτελεσματικότητά τους, αλλά με την εμπορική πολιτική διείσδυσης στην φαρμακευτική αγορά.

Είναι επικίνδυνα τα γενόσημα για την υγεία μου;

Σύμφωνα και με τα παραπάνω, τα γενόσημα που έχουν υποστεί τους απαραίτητους ελέγχους και έχουν αδειοδοτηθεί επίσημα, δεν έχουν απολύτως κανένα πρόβλημα και είναι εφάμιλλα των πρωτοτύπων τους, είτε είναι ελληνικής είτε αλλοδαπής προέλευσης. Γιατί τότε αναπτύχθηκε τόσος ντόρος και παραφιλολογία για την υποτιθέμενη επικινδυνότητά τους; Απλούστατα γιατί θίγονται με την αύξηση της κυκλοφορίας των γενοσήμων πολλά οικονομικά συμφέροντα. Καταρχήν αυτά των πολυεθνικών που είναι –κατά κανόνα- και οι παρασκευαστές των πρωτοτύπων. Κατόπιν των διαπλεκόμενων συμφερόντων γιατρών και εταιριών (και ορισμένων φαρμακοποιών). Οι μεγάλες φαρμακευτικές εταιρίες για να προωθήσουν τα ιδιοσκευάσματά τους κάνουν πολλά «δώρα» στους γιατρούς που τα συνταγογραφούν. Αν ανέβει η κυκλοφορία των γενόσημων σε βάρος αυτής των πρωτότυπων θα χαθούν πολλά λαπ-τοπ, ταξίδια και συνέδρια… Αυτό στο οποίο έχουν δίκιο οι πολέμιοι των γενοσήμων (προερχόμενοι κυρίως από την βιομηχανία και των ιατρικό κόσμο) και απαιτεί προσοχή είναι το ότι υπάρχουν σήμερα και χώρες μαζικής παραγωγής γενοσήμων (Ινδία, Μπαγκλαντές κτλ), όπου τα φάρμακα δεν υφίστανται τους απαραίτητους ελέγχους και μπορεί να αποδειχθούν επικίνδυνα. Σε αυτές τις περιπτώσεις η φθήνια δεν συμβαδίζει με την ποιότητα. Σε καμιά περίπτωση όμως δεν ισχύει κάτι αντίστοιχο για τα ευρωπαϊκά και, κυρίως, τα ελληνικά γενόσημα.

Τώρα κι εγώ ανήκω στον ΕΟΠΥΥ; Τι γίνεται με το παλιό Ταμείο μου;

     Όλα σχεδόν τα παλιά ασφαλιστικά Ταμεία έχουν ενταχθεί στον ΕΟΠΥΥ. Ακόμα και κάποια μικρά Ταμεία που παραμένουν ανεξάρτητα, μέχρι το τέλος του χρόνου δια νόμου θα ενταχθούν. Οι παλιοί ασφαλιστικοί φορείς βέβαια δεν παύουν να λειτουργούν, αφού έχουν να διεκπεραιώσουν συνταξιοδοτικές και άλλες ανάγκες πρόνοιας. Η ιατροφαρμακευτική περίθαλψη πάντως έχει περάσει εξ ολοκλήρου στο ενιαίο Ταμείο του ΕΟΠΥΥ, κάτι που το καθιστά φορέα ασφάλισης όλων σχεδόν των Ελλήνων, και άρα ζωτικής σημασίας για την περίθαλψη 9 εκατομμυρίων Ελλήνων.

Γιατί διαμαρτύρονται γιατροί και φαρμακοποιοί με αποτέλεσμα συχνά- πυκνά να πρέπει να πληρώνω για τις επισκέψεις ή τα φάρμακά μου;

Για μια πληθώρα λόγους, ένα κομμάτι μόνο των οποίων είναι οι πληρωμές από τον ΕΟΠΥΥ. Τα χρέη του Οργανισμού σε όποιον μιλάει ελληνικά είναι πλέον πασίγνωστα. Στους προμηθευτές των Νοσοκομείων οφείλονται κάπου 500 εκατομμύρια, άλλα τόσα στους γιατρούς του ΕΟΠΥΥ και κάπου 800 στους φαρμακοποιούς, μόνο για το 2012. Στην ουσία οι λειτουργοί υγείας χρηματοδοτούν το ασφαλιστικό σύστημα της χώρας από την τσέπη τους, κάτι που είναι δυσβάσταχτο, αν όχι αδύνατο και τους οδηγεί συχνά σε κινητοποιήσεις. Η αφερεγγυότητα του ΕΟΠΥΥ οδηγεί επίσης πολλούς γιατρούς στο να μην υπογράφουν συμβάσεις με τον Οργανισμό, όπως για παράδειγμα στην Λευκάδα. Επιπλέον θίγονται και άλλα θεσμικά ζητήματα, όπως οι απολύσεις που προετοιμάζονται στην ήδη λείψανδρη και υποβαθμισμένη Υγεία, ζητήματα που έχουν να κάνουν με το ιδιοκτησιακό καθεστώς των φαρμακείων, συγχωνεύσεις μονάδων Υγείας κτλ. Η ουσία όλου του ζητήματος είναι το ότι η Υγεία δεν μπαίνει σε υψηλή προτεραιότητα, όπως θα έπρεπε, για την παρούσα τρικομματική κυβέρνηση, αλλά και για τις προηγούμενες. Την αντιμετωπίζουν ως μία ακόμα λογιστική δαπάνη που θα πρέπει να μειωθεί κι άλλο, κι άλλο, κι άλλο. Φυσικά όλα αυτά έχουν τόσο άμεσο (άρση πίστωσης στον ΕΟΠΥΥ, αδυναμία ραντεβού με γιατρούς κτλ) όσο και έμμεσο (δραματική υποβάθμιση της πρωτοβάθμιας περίθαλψης) αντίκτυπο στον τομέα υγείας. Κι αυτό με την σειρά του οδηγεί σε ιλιγγιώδη μείωση του προσδόκιμου ζωής στην Ελλάδα (υπολογίζεται σε έρευνες που είδαν το φως της δημοσιότητας κάπου 5-6 χρόνια κάτω).

Γιατί ο ΕΟΠΥΥ έχει τόσα προβλήματα και τι πρέπει να γίνει;

Τα προβλήματα δημιουργήθηκαν εν τη γενέσει του Οργανισμού. Αρχικά δημιουργήθηκε με κλειστό προϋπολογισμό, δηλαδή δεν μπορούσε να επιχορηγηθεί από τον Κεντρικό Προϋπολογισμό αν κάτι δεν πήγαινε καλά. Και ήταν πολλά αυτά που δεν πήγαν καλά. Πολλά Ταμεία μπήκαν φύρδην-μείγδην στον ΕΟΠΥΥ, φυσικά κουβαλώντας τα προβλήματά τους, ενδεχομένως και τα χρέη τους. Ο σχεδιασμός έγινε υπό πίεση και στο γόνατο. Στην πορεία ακόμα και ο πετσοκομμένος προϋπολογισμός του ΕΟΠΥΥ, κουτσουρεύτηκε 30% περαιτέρω. Και σαν να μην έφτανε αυτό, τα αποθεματικά των Ταμείων υπέστησαν το γνωστό «κούρεμα» και μάλιστα με την ψιλή… Τα πράγματα εντούτοις δεν είναι τόσο άσχημα όσο φαίνονται: είναι χειρότερα! Κι αυτό διότι η Κρατική επιχορήγηση προς τον ΕΟΠΥΥ συναρτάται από το ΑΕΠ της χώρας (0,8 %) και αυτό, ως γνωστόν, μειώνεται χρόνο με τον χρόνο, χώρια που η Τρόικα πιέζει για ακόμα μεγαλύτερη μείωση του ποσοστού του ΑΕΠ που θα αποδίδεται στην Υγεία.

Αυτό βέβαια που θα έπρεπε να γίνει είναι η χρηματοδότηση της Υγείας σε βαθμό τουλάχιστον ώστε να μην κινδυνεύουμε με ανθρωπιστική κρίση, και φυσικά να μην στερούνται θεραπειών τα φτωχότερα λαϊκά στρώματα. Αλλά, είπαμε, κάποιοι αντιμετωπίζουν την Υγεία (και την Παιδεία και την Ασφάλεια και τον Πολιτισμό…) ως ελαστική δαπάνη που μπορούν να την μειώνουν κατά το δοκούν των δανειστών μας.

Ένα ακόμα μέτρο που θα μπορούσε κάλλιστα να εφαρμόσει η Ελλάδα θα ήταν η σύσταση μιας ενεργής Κρατικής Φαρμακοβιομηχανίας που θα παράγει φθηνό και ποιοτικό ελληνικό γενόσημο. Η τεχνογνωσία ήδη υπάρχει, όπως και το δίκτυο διανομής με τα 11.000 φαρμακεία και τις 140 φαρμακαποθήκες. Το όφελος για το κράτος θα ήταν τεράστιο (κάπου 5 δις τον χρόνο, ίσως και περισσότερο), χωρίς να υπολογίσουμε την εκτόξευση των εξαγωγών φαρμάκων που θα μπορούσε να επιτύχει. Για να το κάνω κατανοητό θα αναφέρω ένα απλό παράδειγμα. Μια κάψουλα ομεπραζόλης (πολύ συχνό φάρμακο για την γαστρίτιδα και το έλκος) κοστίζει για να παρασκευαστεί 0,12-0,16 λεπτά του ευρώ. Στην λιανική της τιμή φθάνει στον ασφαλισμένο (ή στο φαρμακείο του Νοσοκομείου) με τιμή που κυμαίνεται από 0,60-0,90 λεπτά. Δηλαδή κέρδος που ξεπερνάει το 400%! Φαντάζεστε όλοι σε ποιες τσέπες (βιομηχανικές) πάει αυτό το κέρδος. Όμως η κρατικοποίηση στην ΕΕ είναι απαγορευμένη δια ροπάλου λέξη και σκέψη! Τι κι αν είναι προς όφελος του λαού; Δεν είναι προς όφελος του κεφαλαίου…

Γιατί δεν βρίσκω πουθενά το φάρμακο που έπαιρνα πάντα; Ποιος ευθύνεται για τις ελλείψεις;

Οι λόγοι που έχουν δημιουργηθεί τρομερές και απειλητικές για την Δημόσια Υγεία ελλείψεις είναι πράγματι πολλοί. Ένας αρχικός λόγος είναι η έλλειψη πρώτων υλών για την εγχώρια φαρμακοβιομηχανία, αφού πλέον οι πολυεθνικές έχουν κόψει τις πιστώσεις προς τις Ελληνικές εταιρείες. Όμως ο σημαντικότερος λόγος είναι οι λεγόμενες παράλληλες εξαγωγές. Μια εταιρεία εισάγει τις πρώτες ύλες, τυποποιεί το φάρμακο στην Ελλάδα, τιμολογείται με τιμή Ελλάδας (πολλή χαμηλή λόγω των αλλεπάλληλων μειώσεων σε μια προσπάθεια να συγκρατηθεί με οριζόντιες περικοπές η δαπάνη) και μετά το εξάγει σε χώρες της ΕΕ που έχει την διπλή ή τριπλή τιμή . Στην αλυσίδα αυτή εξαγωγών συμμετέχουν και φαρμακαποθήκες εξαντλώντας έτσι τα αποθέματα των φαρμάκων από την εγχώρια αγορά. Επιπλέον κάποιες άλλες εταιρίες βάζουν αυθαίρετα πλαφόν στις παραγγελίες που δέχονται, ώστε να μειώσουν τις επισφάλειές τους σε σχέση με τον ΕΟΠΥΥ. Το αποτέλεσμα όλων αυτών είναι ορισμένα συνηθισμένα, αλλά σημαντικά για την υγεία των ασθενών, φάρμακα (νευρολογικά, καρδιολογικά, αντιφλεγμονώδη κ.ά.) να εμφανίζουν δραματικές ελλείψεις. Κι ο ΕΟΦ που θα έπρεπε να ελέγχει αυστηρά την φαρμακευτική αγορά και σε τεχνητές ελλείψεις να τιμωρεί αυστηρά; Μα φυσικά κοιμάται τον ύπνο του δικαίου.

Γιατί πληρώνω τόσο μεγάλη συμμετοχή στα φάρμακα;

Οι 11 ή 12 μειώσεις που έχουν γίνει στις τιμές των φαρμάκων τα τελευταία 2 χρόνια θα έπρεπε να έχουν αντίκρυσμα και στην τσέπη των ασφαλισμένων, να πληρώνουν δηλαδή μικρότερη συμμετοχή. Αμ δε! Οι συμμετοχές έχουν πλέον εκτιναχτεί στα ύψη και οι ασθενείς, ακόμα και για φάρμακα που έχουν την μισή τιμή απ’ ότι πριν, πληρώνουν διπλάσια συμμετοχή απ’ ότι πριν. Πώς γίνεται αυτό; Πρώτον με την αρνητική λίστα (φάρμακα που μέχρι πρότινος αποζημίωναν τα Ταμεία, αλλά τώρα πια τα πληρώνει ο ασθενής από την τσέπη του) η οποία διαρκώς διογκώνεται. Δεύτερον με την απευθείας αύξηση των ποσοστών συμμετοχής σε πολλές χρόνιες νόσους (Στεφανιαία νόσο, διαβήτη, επιληψίες, ψυχικές νόσους, Alzheimer κτλ). Τρίτον, με το εφεύρημα να προστίθεται στην συμμετοχή του ασφαλισμένου η διαφορά της τιμής πρωτότυπου-γενόσημου, σε περίπτωση που παίρνει για κακή του τύχη το πρώτο. Να δώσω ένα παράδειγμα. Αν ένα πρωτότυπο φάρμακο κοστίζει 10 ευρώ και το γενόσημό του 5 ευρώ, τότε ο ασθενής για το γενόσημο πληρώνει 5/4=1,25 ευρώ συμμετοχή. Για το πρωτότυπο εντούτοις πληρώνει την ίδια συμμετοχή (1,25)+ (10-5)=6,25 ευρώ! Δηλαδή η συνολική του συμμετοχή φτάνει στο 62,5%. Και να μην φανεί το παράδειγμα ακραίο, είναι ο μέσος όρος, αφού υπάρχουν περιπτώσεις που ο ασθενής καλείται να καλύψει το 80% της λιανικής τιμής. Αντιλαμβανόμενος το παράλογο του πράγματος ο υφυπουργός Υγείας αναδιπλώθηκε και είπε ότι το προστιθέμενο ποσό θα είναι το…μισό της διαφοράς. Να σε κάψω Γιάννη-να σ’ αλείψω μέλι. Έτσι λοιπόν εξηγείται και η μείωση της φαρμακευτικής δαπάνης για την οποία κομπάζει ο νυν Υπουργός Υγείας, όπως εξάλλου και ο προκάτοχός του. Με μετακύλιση του κόστους στους ώμους των ασφαλισμένων. Αν μάλιστα, με αυτή την λογική, μας βάλουν να τα πληρώνουμε και όλα από την τσέπη μας, θα μπορούσαν κάλλιστα και να την μηδενίσουν την φαρμακευτική δαπάνη. Κι όποιος έχει λεφτά θα ζει, κι όποιος δεν έχει θα πεθαίνει. Έτσι απλά, όπως…Αμέρικη (που έλεγε και η παλιά παράτονη διαφήμιση).

Τελικά η ηλεκτρονική συνταγογράφηση είναι καλύτερη ή χειρότερη σε σχέση με το παλιότερο χειρόγραφο σύστημα;

Δυστυχώς, η πολυδιαφημισμένη Ηλεκτρονική Συνταγογράφηση ακολουθεί τα χνάρια του ίδιου του κράτους, δηλαδή παραπαίει. Αναμφισβήτητα είναι ένα πολύ θετικό μέτρο αφού με αυτήν μπορεί να ασκείται λεπτομερής και εξονυχιστικός έλεγχος στις συνταγές και επιπλέον θα μπορούσε να εξαλείψει την γραφειοκρατία. Εντούτοις όλοι οι έλεγχοι μέχρι τώρα δεν έχουν αποδώσει καμιά ευθύνη σε υπερσυνταγογραφούντες, όπως θα έπρεπε, ενώ η γραφειοκρατία και το χαρτομάνι καλά κρατούν. Το χειρότερο όμως είναι ότι συχνά-πυκνά η ηλεκτρονική πλατφόρμα αντιμετωπίζει σοβαρά τεχνικά προβλήματα και δεν μπορεί να υποδεχτεί τους χιλιάδες γιατρούς και φαρμακοποιούς που την χρησιμοποιούν. Το αποτέλεσμα είναι η απίστευτη ταλαιπωρία των ασθενών που αποχωρούν άπρακτοι ή περιμένουν καρτερικά μέχρι να πάρει μπροστά η «καφετιέρα» (έτσι την αποκαλούμε…χαϊδευτικά οι φαρμακοποιοί) και φυσικά η δυσχέρεια των λειτουργών υγείας να κάνουν την πραγματική δουλειά τους, που είναι η θεραπεία του ασθενούς, όταν για μια υπόθεση τριών λεπτών καταναλώνουν ώρες…

Θα πάνε τα φάρμακα στα σούπερ-μάρκετ;

Αυτό ειλικρινά δεν σας το εύχομαι, όσο κι αν κάποια νεοφιλελεύθερα παπαγαλάκια θέλουν να το εμφανίζουν ως «πρόοδο». Καταρχήν το φάρμακο δεν είναι απλά ένα προϊόν, είναι ένα κοινωνικό αγαθό, ακόμα και σύμφωνα με την νομοθεσία της ΕΕ. Επίσης η μη σωστή αποθήκευση, διακίνηση και χρήση του ελλοχεύει κινδύνους για την δημόσια υγεία. Κάτι που φαίνεται να αντιλαμβάνονται οι Έλληνες αφού πρόσφατη έρευνα έδειξε ότι το 87% των Ελλήνων προτιμούν να παίρνουν το φάρμακο από το χέρι του φαρμακοποιού και όχι από κάποια ευειδή δεσποινίδα, κάπου δίπλα στον πάγκο των αλλαντικών. Όμως τα Super Market και άλλες αλυσίδες διανομής θα συνεχίσουν να πιέζουν προς αυτή την κατεύθυνση τις κυβερνήσεις, όχι μόνο γιατί ο τζίρος είναι σημαντικός, αλλά και γιατί έτσι θα προσελκύσουν νέους ενδεχομένως πελάτες. Αν όμως ο ασθενής μπορεί σήμερα να βρει το φάρμακό του ή το γάλα του βρέφους του σε όλη την Επικράτεια, ακόμα και στις 3 το πρωί, αναρωτιέμαι που θα βρει αύριο σούπερ-μάρκετ που να διανυκτερεύει. Επιπρόσθετα θα πρέπει να αναλογιστεί κανείς τι γίνεται στις περιπτώσεις των ολιγοπωλείων (πχ πετρελαιοειδή). Οι αλυσίδες πάντα επιβάλουν τους κανόνες τους και σε σύντομο χρονικό διάστημα επιβάλουν και τις τιμές της αρεσκείας τους. Αν καταργηθεί η κρατική διατίμηση (πχ αρχικά με την υπόσχεση εκπτώσεων προς τον ΕΟΠΥΥ από μέρους των αλυσίδων) τότε θα έχει ανοίξει η κερκόπορτα για την μεσοπρόθεσμη εκτίναξη των τιμών. Το φάρμακο θα γίνει είδος πολυτελείας και οι δωρεάν συμβουλευτική και υπηρεσίες πρωτοβάθμιας περίθαλψης που προσφέρονται σήμερα από τα φαρμακεία, θα εξαφανιστούν.

Τι μας περιμένει το 2013 στην Υγεία;

Θα ήταν ουτοπία να περιμένει κανείς βελτίωση των συνθηκών στην Υγεία. Μάλλον θα δούμε μια μικρή έως μέτρια επιδείνωση, αν μη χειρότερα. Ήδη οι γιατροί του ΕΟΠΥΥ απείλησαν με μαζικές αποχωρήσεις από τον Οργανισμό λόγω του κουρέματος που θέλει να εφαρμόσει το Υπουργείο Οικονομικών σε όσα τους χρωστάει. Η φαρμακευτική δαπάνη που το 2012 κυμάνθηκε κοντά στα 2,8 δις (κι αυτό λόγω όλων των μέτρων που αναφέραμε αλλά και των τριών αναστολών πίστωσης στον ΕΟΠΥΥ από τα φαρμακεία), πρέπει –λέει- φέτος να φτάσει κάτω από τα 2,4 δις και το 2014 στα 2 δις. Τα υπόλοιπα, όπως καταλαβαίνετε, θα τα πληρώσουν τα γνωστά υποζύγια, αφού γιατροί και φαρμακοποιοί έχουν πλέον εξαντληθεί οικονομικά και αδυνατούν να συνεχίσουν να υποκαθιστούν το Κράτος στην χρηματοδότηση του Συστήματος Υγείας. Άρα είναι σχεδόν βέβαιο ότι θα έχουμε και φέτος πολυάριθμες απεργίες και ίσως και αναστολές χορήγησης φαρμάκων, ίσως και πριν την Άνοιξη. Είναι επίσης βέβαιο ότι θα συνεχίσουν οι λογικές συγχώνευσης νοσοκομειακών μονάδων και το κλείσιμο ή η υπολειτουργία πολλών κλινικών. Κι άλλα φάρμακα θα βγουν από την θετική λίστα, ενώ η Τρόικα πιέζει για ακόμα μεγαλύτερη αύξηση του ποσοστού συμμετοχής των ασφαλισμένων. Και το κερασάκι στην τούρτα θα είναι το επιπρόσθετο χαράτσι «υπέρ ΕΟΠΥΥ», αξίας 1 ευρώ/συνταγή, που θα πληρώνουν από το τέλος του χρόνου όσοι έχουν την ατυχία να χρειάζονται φάρμακα.

Δεν χρειάζονται περιστροφές για να περιγράψει κανείς το σκηνικό. Τα οικονομικά του κράτους μας είναι άθλια και δεν υπάρχουν χρήματα για να στηριχτεί η Υγεία. Έτσι η πειθήνια Κυβέρνησή μας στοχεύει στο να βάλει στο παιχνίδι νέους πιστωτές (εταιρίες γενόσημων πχ Teva και Mylan, αλυσίδες φαρμακείων, ιδιωτικά συμφέροντα στα νοσοκομεία), που να αντέχουν να αναλάβουν κάποια προσωρινά χρέη, με την υπόσχεση να λάβουν την μερίδα του λέοντος στην ιατροφαρμακευτική αλυσίδα στο μέλλον. Αυτόν τον στόχο έχουν και οι συντονισμένες κινήσεις σπίλωσης των επαγγελματιών υγείας αλλά και η οικονομική τους εξαθλίωση. Πριν τοποθετηθούν οι νέοι παίκτες, επιθυμούν να ξεκαθαρίσει μια και καλή το τοπίο.

Κατά τα άλλα τη Υγειά μας να’ χουμε!

*Παναγιώτης Κονιδάρης

Φαρμακοποιός-Συγγραφέας

Αντιπρόεδρος ΦΣ Πρέβεζας-Λευκάδας