ΤΟ ΑΠΑΝΟΥ ΒΟΥΝΑΚΙ ΤΗΣ ΙΘΑΚΗΣ

-->

Το Απάνου Βουνάκι κανονικά ονομάζεται «Μουσουλάτα» επειδή κατοικήθηκε, ίσως το 1700 από Βλασσοπουλαίους-Μουσουλαίους που ήρθαν από το Περαχώρι (υπάρχουν τα ερείπια του Αη Γιάννη του Μουσουλή) κοντά στο σπίτι του Δημήτρη και της Λίλης Κασσιανού. Επίσης η ίδια περιγραφή του Απάνου Βουνάκι κι αν και ονομάζεται και Αγιαγγελλή (Άγιοι Άγγελοι) από την εκκλησία των Ταξιαρχών που έκτισαν οι Μουσουλαίοι ερείπια της οποίας σώζονται κοντά στην εκκλησούλα του Αη Δημήτρη.

Δεν είναι τυχαία η στενή σχέση των Βλασσοπουλαίων-Μουσουλαίων με τον Ταξιάρχη (πάντα επίτροποι και το όνομα Γαβριήλ, το Μιχαήλ και Άγγελος έχουν εκλείψει).

Η οικογένεια μεγάλωνε και οι Μουσουλαίοι άρχισαν να χτίζουν τα σπίτια τους στις πλαγιές του Βουνακιού προς τη χώρα. Το σπίτι του Βαγγέλη Βλασσόπουλου , του Λευτέρη Βλασσόπουλου, του Μεμά Βλασσόπουλου και πολλά άλλα που πουλήθηκαν στην πορεία σε άλλους συμπατριώτες μας που ήρθαν στο Βουνάκι.

Νέα μεγαλύτερη εκκλησία των Ταξιαρχών κτίζεται γύρω στο 1750 που λειτουργεί σαν ιδιωτική με δικότης νεκροταφείο. Υπάρχουν ερείπια του ιερού και παλαιοί τάφοι στο χώρο δίπλα στο σπίτι του Γαβρίλη Βλασσόπουλου (Στρατιωτικού).

Με το πέρασμα του χρόνου η Ιθάκη, όπως και όλα τα Επτάνησα, δέχονται Ελληνες από διάφορα μέρη της Τουρκοκρατούμενης  Ελλάδος. Τα ο Βουνάκι δεν είναι πλέον η περιοχή μόνο των Βλασσοπουλαίων-Μουσουλαίων και η εκκλησία τους δεν επαρκεί για όλους.

Στα μέσα του 19ου αιώνα, σεισμός κατέστρεψε τον Ταξιάρχη, έτσι σκέφτηκαν να μεταφέρουν την εκκλησία στο χώρο που βρίσκεται ο σημερινός ναός των Ταξιαρχών. Χτίστηκε η εκκλησία των Ταξιαρχών που τιμής ένεκεν παρέμεινε ως Μουσουλαίηκη-αγαπημένος προορισμός όλων. Τυπικά το 1936 από ιδιωτικός ναός έγινε ενοριακός.

Ο σημερινός Ταξιάρχης είναι εκείνος που κτίστηκε ξανά στον ίδιο χώρο μετά τους σεισμούς του 1953 από Βλασσόπουλους, Μουσουλαίους, Τζανακαίους αλλά και όλους τους κατοίκους Βουνακιού Τζανακάτων και των γύρω περιοχών.

Χέρα είναι η περιοχή στο Βουνάκι που βρίσκεται στη διασταύρωση για Απάνου Βουνάκι-Ταξιάρχη-Τζανακάτατα και Πύρνο. Ονομάστηκε έτσι επειδή στις αρχές του 19ου αιώνα στη θέση των διαμερισμάτων απέναντι από το σπίτι του Γαβρίλη Βλασσόπουλου-Μουσουλή-Τυρί βρέθηκε ένα μεγάλο χέρι από αρχαίο άγαλμα του οποίου σήμερα η τύχη αγνοείται.

ΓΑΒΡΙΛΗΣ ΒΛΑΣΣΟΠΟΥΛΟΣ-ΜΟΥΣΟΥΛΗΣ