Τρίτη 2 Δεκεμβρίου 2014

ΣΤΟ ΟΙΝΟΠΑΝΤΟΠΩΛΕΙΟ ΤΟΥ ΑΠΟΣΤΟΛΑΡΗ ΣΤΟ ΚΙΟΝΙ ΤΗΣ ΙΘΑΚΗΣ




Στο οινοπαντοπωλείο του Αποστολαρή - παραδομένοι στο πνεύμα του οίνου με τις χορδές της καρδιάς να πάλλονται στους ευγενείς ρυθμούς των ιαχών της ψυχής.
Ο εξωτερικός χωροχρόνος καταπίνει αχόρταγα τους νθρώπους... υπάρχουν, όμως, κάποιοι χώροι που περιπλέκουν με μαγικές αόρατες κλωστές τις ανθρώπινες σχέσεις φτιάχνοντας έναν εσωτερικό χωροχρόνο που θαρρείς καταργεί τα στενά όρια του βιολογικού χρόνου... είναι τόποι λίγων τετραγωνικών μέτρων που ακόμη ανθίστανται στην «ανάπτυξη»... που ανθίστανται στις «επενδύσεις»... είναι εκείνοι οι χώροι όπου επενδύει κανείς στην ανάπτυξη των συναισθημάτων...
Σ' αυτούς τους τόπους εκτυλίσσεται αυθόρμητα το αυτονόητο πάει να πει λέω αυτό που νιώθω... σ' αρέσει δε σ' αρέσει... είναι περήφανοι αυτοί οι χώροι κι ας γνωρίζουν πως η ιστορία τους φθίνει και σιγά σιγά θα τους καταπιεί «το σύγχρονο» και «η ανάπτυξη»... είναι ανένδοτοι αυτοί οι χώροι, δεν δανείζονται να επενδύσουν διαθέτουν τα λίγα απαραίτητα προϊόντα για τους λιγοστούς μόνιμους κάτοικους... δεν υπάρχει βότκα, ουίσκι, δεν σερβίρεται μοχίτο… μόνο μπύρα, τις κλασικές μάρκες, κυρίως ΑΜΣΤΕΛ και κρασί καθόλου ταπεινό, όχι μπουκαλάδο, όπως λέμε. αλλά ντόπιο από το μοναδικό κλίμα του νησιού, το θιακό... εδώ και οι γιορτές με την ιεροτελεστία που ταιριάζει...


Χθες βράδυ γιόρτασε ο Κυρ Στέλιος κιονιότης γαμπρός... πλούσια τα ελέη από τα χέρια της συζύγου της Κυρίας Κικής... όλα handmade, όπως συνηθίζετε να αναγράφεται στις πινακίδες των εστιατορίων στα καλοκαίρια... αλλά αυτά της Κυρίας Κικής στ' αλήθεια handmade... οι διηγήσεις και οι περιγραφές των συνδαιτυμόνων διαδέχονται η μια την άλλη, από ταξίδια, εμπειρίες, τα παλιά, τα καθημερινά και τα μελλοντικά... πολλά τ' ανέκδοτα... και μια ιστορία με κρεμμύδια που πολύ θα ήθελα να περιγράψω μα δεν μου επιτρέπει το καταστατικό του μαγαζιού... έχουμε πολλούς γαμπρούς στο χωριό που έχουν ενσωματωθεί πλήρως στα χούγια μας, τουτέστιν στην νοοτροπία μας και όχι μόνον αυτό αλλά έχουν δημιουργήσει άρρηκτους δεσμούς... είναι άνθρωποι καλοί, δημιουργικοί, φιλικοί... όμως, θα μπορούσε κάποιος να το ερμηνεύσει αυτό εύκολα θα έλεγα... οφείλεται κατά κύριο λόγο στις κιονιοτοπούλες, στο ύφος και το ήθος τους... σ' αυτές που, στην πλειοψηφία τους, γαλουχήθηκαν με φρονήματα που προέκυψαν από γονείς του πόνου και του μόχθου, της φτώχειας αλλά και του λαϊκού πολιτισμού... πολλές από αυτές απογαλακτίστηκαν βίαια αφού έπρεπε να φύγουν, να παντρευτούν μικρές... τα κατάφεραν !!! 





Είπαμε χρόνια πολλά στον Κυρ Στέλιο και στην Κυρία Κική... έτσι, για μια ακόμη βραδιά, το οινοπαντοπωλείο του Αποστολαρή πρόσφερε τη θαλπωρή του και στον πλούσιο χώρο του με τα λίγα προϊόντα έλαβε σάρκα και οστά ο εσωτερικός χωροχρόνος που καταργεί τον εξωτερικό χωροχρόνο...
Μήπως έφτασε η ώρα να αντισταθούμε στην «ανάπτυξη» και στις «επενδύσεις» και να επενδύσουμε στην ανάπτυξη των καλών συναισθημάτων;

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΡΑΥΤΟΠΟΥΛΟΣ

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου